internetle birlikte artık her yerdeki her şeyi görmek mümkün olduğu için, sıradan insan, yani sen ben, iç savaş yaşayan bir ülkenin halkının kanının dökülmesine vicdanen dayanamaz olduk, çünkü elde görüntüler falan var artık, eskisi gibi radyodan istatistik duymuyorsun, bizzat iğrenç kareleri görüyorsun. mesela bombalanmış pazar yerlerindeki kolları bacakları, ölü bebekleri görüyorsun. vicdanın el vermiyor. nato'nun, abd'nin falan savaş açmak için aradıkları zemin de bu kamuoyu vicdanının sabrının taşması.
iki ucu boklu değnek. savaş açılmasının asıl sebebinin bu olmadığını hepimiz biliyoruz da, hiç bir şey yapmadan kenarda durup o katliamları izlemek vicdanımızı titretiyor ya hani? içimizden diyoruz ki, birisi durdursun bu çılgınlığı, birisi bir şey yapmalı. dışımızdan da diyoruz, bak işte, böldüler ülkeyi, kaynakları alıp gidecekler, enkaz bırakacaklar. bakıyoruz ırak'ta öyle olmuş, başka yerlerde de, hatta kaynağa bile gerek yok, silah üretimini kendin yapıyorsan, lockheed, boeing gibi firmaların kar elde ediyorsa bu işten, tüfek üretiyorsa senin büyük şirketlerin, sırf savaşıyor olmaktan bile çıkar sağlayabiliyorsun. ama bir yandan da bakıyorsun, adam diktatör, ordu da onun, devlet de, halk ne yapsın? taş mı atsın tanklara? sonra ordu da bölünüyor. bu sefer diyorsun ki, büyük devletler muhalifleri destekliyor, diktatörün suçlarını medya açık açık gösterirken muhaliflerinki hasır altı ediliyor. ama ya değilse diyorsun, ya bu kadar kötüyse durum, kendilerini bile savunamadan ölsün mü bu adamlar?
vicdani bir boklu değnek bu yani, iki ucu da değil, tamamı boklu. çünkü gerçekten sen bizzat asker olarak orada savaşacak değilsin, istanbul'dan, izmir'den, gümüşhane'den atıp tutuyorsun, diktatöre karşı savaşmazsak vicdanımıza bunu anlatamayız, yok yapmayın muhalifler ameriganın gontrolünde yea falan diye.
iki türlü de haklısın, iki türlü de haksızsın. ne diyim hayat zor.
kışın vazgeçilmez aktivitesi. kulaklarım, gözlerim, boğazım ve bedenim birbirinden bağımsız, ayrı bir kafadalar hepsi. bu seferkinde antibiyotik kullanmayı reddedip ballı limonlu ıhlamura verdim kendimi. bugün ikinci günümüzdeyiz. hayırlısı.
argo konuşmayla küfretmeyi karıştırmamak lazım. ha bir de karşısındakine hakaret etmediği sürece gayet doğaldır, hayatın bir parçasıdır. kimseyi ilgilendirmeyen bir husustur. rahatsızlık duyan küfreden ile biraraya gelmez, kendi gibi olanlarla vakit geçirir. bunda bir zorlama yok. "uza lan amk salağı" dersin uzar gider.
eski
ayı sözlük gıybet'in tatsız olaylardan dolayı dağılmasından sonra ayı sözlükte tanışmış dokuz birbirinden farklı yazarın muhabbeti devam ettirmek için açmış olduğu whatsapp grubudur. sözlük ile tek bağlantısı tüm yazarların ayı sözlükte tanışmış olmasıdır. önceki olası tatsızlıkları engellemek adına da artı bir üye daha kabul etmeme gibi bir kuralı vardır. üyelerin kolileşme, soyunma, sevişme, fisting yapma, yemek tarifi paylaşma, eski sevgili hakkında dedikodu yapma, yeni sevgili hakkında fikir alış verişi, dertleşme, ağlaşma, kavga etme, hatta ve hatta kol kola girip çarka çıkma gibi hakları da her zaman saklı olup "
ahlakçılar dışarı" sloganı ile her konuyu enine boyuna masaya yatıran bir grup olarak kısaca özetlenebilir. daha kısası için (bkz:
what happens in le gıybet stays in le gıybet)
*
castlevania
porter
fanfenussen
dark bear
ayimsi